Το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που εστάλη για διαβούλευση από τον Οργανισμό Αθήνας (ΟΡΣΑ) στους εμπλεκόμενους Δήμους και στο Νομαρχιακο Συμβούλιο και αφορά τροποποίηση του Π.Δ. της 31.8.78 (ΦΕΚ 544) περί προστασίας του Υμηττού απέχει πολύ από τις αρχικές εξαγγελίες του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ κ. Σουφλιά, οτι θα ερχόταν ως απάντηση σε φαινόμενα «υπουργικών αναψυκτηρίων».
Η συγκεκριμένη πρόταση του ΟΡΣΑ, ενώ αναγνωρίζει το καθεστώς αυθαιρεσίας που επικρατεί στον Υμηττό και αντί οι προτάσεις του να στοχεύουν σε υψηλότερη προστασία του σπάνιου αυτού δασικού οικοσυστήματος ,που υπάγεται στο δίκτυο NATURA, κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση ,διαιωνίζοντας την σημερινή κατάσταση και επιβραβεύοντας τους παρανομούντες.
Διατηρούνται στο σύνολο τους σχεδόν όλες οι διατάξεις που χρησιμοποιήθηκαν ως «παραθυράκια» για παράνομη δόμηση και ανοίγει χώρο για δημιουργία εμπορικών χώρων και εγκατάσταση και νέων ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων και θεραπευτηρίων στους πρόποδες του Υμηττού.
Αμφισβητείται ο δασικός χαρακτήρας του ορεινού όγκου με την πρόταση για δημιουργία «Περιαστικού Πάρκου» μέσα στην Α ζώνη(ζώνη προστασίας) του Υμηττού, καθώς το νομικό καθεστώς του Πάρκου είναι διαφορετικό.
Χωροθετούνται χρήσεις εγκαταστάσεων (π.χ.εκπαιδευτήρια, αθλητικές εγκαταστάσεις κλπ), εμπορικές χρήσεις (αναψυκτήρια κ.α.), νομιμοποιούνται, ως κοινωφελείς εγκαταστάσεις που έχουν κριθεί από το ΣΤΕ παράνομες, και όσον αφορά την περιοχή μας νομιμοποιούνται βιομηχανικές εγκαταστάσεις στο Κορωπί με την εξαίρεσή τους από τη Β ζώνη προστασίας.
Το πρόβλημα με τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς, που είναι θέμα νομοθετικής ρύθμισης, παραμένει στον Υμηττό ιδιαίτερα έντονο και η αυθαίρετη δόμηση κατατρώγει το Βουνό.
Η δημιουργία των νέων αυτοκινητόδρομων, που προετοιμάζονται από το ΥΠΕΧΩΔΕ θα υποβαθμίσει ακόμη περισσότερο το δασικό οικοσύστημα του Υμηττού, αναπαράγοντας συγχρόνως την αδιέξοδη λογική χρήσης του Ι.Χ., ως μόνο μέσο μεταφοράς, αποκλείοντας τις λύσεις των μέσων σταθερής τροχιάς και θα μεγαλώσει τα προβλήματα της άναρχης οικιστικής ανάπτυξης της Ανατολ. Αττικής η οποία συντελείται χωρίς χωροταξικό σχεδιασμό και χωρίς βασικά έργα υποδομής (αποχέτευση, σχολεία, υγεία κλπ).